heinrich von kleist

alman şair, oyun, öykü yazarıdır. eserlerindeki konusu trajedi ve dramdır. önce askerlik yapmıştır ancak bir arayış içine girmeye başladı hayatı bundan sonra karma karışık olmaya başladı. bir an çiftçilik yapmaya karar ne kadar ziraat kitabı varsa okudu ancak bundan da vazgeçip okumaya karar verdi çeşitli okullarda okudu çoğunu yarım bıraktı. en son yazarlığa başladı gazete dergilerde yazdı. hayatı boyunca ya hepsi ya da hiç biri çok net bir felsefesi vardı yazarlığa giriştiğinde ise kendini en iyisi olarak görüyordu ve kibirli bir yapısı vardı. hayatı boyunca bir amaç için uğraşır bütün kartlarını ona oynar ve çoğunda eline yüzüne bulaştırmış. yukarda dediğim gibi ya hep ya hiç felsefi yüzünde ölümsüzlük gibi uçuk bir fikri vardı o da olmayınca ölümü amaçlamıştır ama bu ölüm kolay ve basit bir ölüm olmayacaktı bunun için kendisi ile ölebilecek insan arayışındaydı en sonunda sevdiği kadınla ölmeye karar verirler tabi sevdiği kadın kanserliydi. bir nehir kenarında sevdiği kadının kalbine namluyu dayar ve önce onu öldürür sonra namluyu ağzına götürür kendi canına kıyar.

"asıl mesele şu ki: bana bu gezegende hiçbir zaman bir yardım eli uzanmadı." sevgilisiyle birlikte intihar etmeden önce yazdığı son mektubundan bir alıntı. gel de efkarlanma, gel de için yanmasın şu sözlere. nerde depresif sanatçı/yazar var onu buluyorum arkadaş ben de! bu adamın can yayınları 'ndan yayınlanan locarno dilencisi adlı kitabını okudum. kitapta yazarın bazı hikayeleri daha eklenmiş. kısa kısa hikayeler. kısalıklarına rağmen insanı geren, etkileyici hikayeler. büyük ihtimalle stefan zweig'in etkilendiği yazarlardan birisi bu adam. çağının ilerisinde, çok zeki ve özellikle de çok güçlü bir mizah anlayışı oluşuyla ünlüymüş. fakat girdiği bunalımdan ötürü, nietzsche onun bu bunalımı için, mağarasında gördüklerini, bilginin ağırlığını kaldıramayan zerdüşt benzetmesi yapmış, 34 yaşındayken sevgilisi ile intihar etmiş. yazık olmuş.